zaterdag 15 maart 2014

RESPECT!

RESPECT

Soms ben ik flabbergested over deze wereld, dan ben ik me bewust dat ik op een wolk leef en vooral let op de positieve dingen in het leven... ik noem mezelf niet voor niets angelouise. Juist in deze negatieve wereld vind ik positiviteit enorm belangrijk. Kijken naar wat we goed vinden en mooi vinden aan elkaar, complimentjes geven en waardering naar elkaar uiten.

Op het moment dat je het ergens niet mee eens bent, iets niet mooi vind dan mag je dat van mij echt wel zeggen, maar kritiek kun je in mijn ogen alleen goed geven wanneer je dat met respect doet. Je wil toch dat je kritiek aangenomen wordt, dat de ander er naar kijkt en er iets mee doet? Waarom dan al die kwetsende uitingen en ongezouten kritiek in deze wereld.

Nederland staad bekend om zijn recht van meningsuiting, maar ik ben inmiddels van mening dat we ons doel voorbij schieten. Om elkaar lachen, grapjes maken over vormen die anders zijn dan de hedendaagse mode, het neerhalen op kwetsende manier, de lachers op je hand krijgen omdat je iemand naar beneden durft te halen zijn allemaal bijwerkingen van dat recht...

Wat is er mis met RESPECT en waar is het gebleven?

Wat ik het ergste vind is dat de negatieve kritiek niet alleen gegeven wordt door mensen die het niet begrijpen, als je niet weet hoe het is en hoe het komt dat iemand overgewicht heeft , dan snap ik wel dat je het niet begrijpt. Maar wanneer je zelf een overgewicht hebt en het toch nodig vind om anderen met meer overgewicht uit te maken voor lelijk , ongezond en ordinair, dan heb je naar mijn idee iets niet begrepen.

Ondertussen heb ik een mening kunnen vormen over het hoe en het waarom van dikscriminatie... Mensen zijn bang, bang om dik te worden, bang om buiten het “normale”plaatje te vallen en bang om ongezond te zijn.
De maatschappij voed die angst, met allerlei campagnes wordt overal een loep op gelegd en zo worden negatieve meningen gevormd.


Die angst en negativiteit zet zich dus om in dikscriminatie (zo noem ik discriminatie van dikke mensen)

Voorheen vond ik het samen zijn met vollere vrouwen fijn, ik had het idee dat we elkaar begrijpen, maar ik ben bang dat ik mijn mening moet herzien.
Jezelf accepteren, je lijf zien als mooi, is helemaal niet zo moeilijk, wanneer je je richt op de positiviteit in je leven, echter wanneer je kijkt naar vrouwen met een ander of dikker lijf en je walging is zo groot dat je het mot melden, vraag ik me af wat er aan de hand is... Kun je niet gewoon melden ik vind het niet mooi?

Daarnaast is hoe je reageert ook een spiegel, lees eens terug wat je op het internet zegt, zeg je met een klein stemmetje niet hetzelfde over jezelf? Oordeel je naar jezelf niet net zo hard? Je richten op Positiviteit en respect daar doe je niet alleen mij een plezier mee, maar uiteindelijk ga je ook positiever naar jezelf kijken...

liefs louise

donderdag 13 maart 2014

Gaat ieder pondje door het mondje? Opnames RTV Utrecht

Iederpondje gaat door het mondje... opnames voor RTV Utrecht

selfie in de trein....

Woensdag 12 Maart, Ben ik naar Utrecht gegaan voor een interview. Het was een prachtige dag, Brit en Anouschka zijn 2 leuke meiden en via de mail is alles al voorbereid...
Voor mij is dit een nieuwe ervaring, je woordje doen voor de televisie , is me nog niet eerder gevraagd,

Het onderwerp bevalt me wel, gaat elk pondje door het mondje, ik heb daar wel een mening over, maar of die mening ook door onderen gedeeld wordt... Ik vind het namelijk niet altijd je eigen schuld wanneer je dik bent, ok er zijn mensen die teveel eten en dat blijven doen , maar er zijn ook heel veel dikke mensen die echte gezondheids freaks zijn en zich inzetten voor een gezond leven, dat betekend gezond eten en genoeg bewegen... en toch blijven ze dik.... hoe kan dat....

Op de vraag is dik zijn je eigen schuld geef ik hier onder antwoord op de vragen van Britt.
Het filmpje is hoe het is opgenomen....
Natuurlijk ben ik benieuwd wat jullie van mijn tv debuut vinden en wil ik graag jullie mening over dit onderwerp...
intervieuw

Is dik zijn je eigen schuld?
Ik vind dat niet altijd, sommige mensen heb ben er geen probleem mee om dik te zijn of worden, maar het grootste gedeelte wel...
Dik zijn kan vaak een syndroom zijn van een groter dieper liggend probleem, lichamelijk of geestelijk. Het werken alleen aan gewicht is dan syndroombestrijding... en lost vaak niets op. Verder ben ik van mening dat er nog veel meer onderzoek moet komen wat mensen dik maakt, zowel lichamelijk als geestelijk..
Natuurlijk kun je zeggen ieder pontje gaat door het mondje, maar waarom wil je eten?

Waarom ben je te dik?
bij mij gaf een te lage suiker steeds eetbuien... dan had ik het idee dat ik flauw viel, nu blijk ik slecht te reageren op koolhydraten. sinds ik die niet meer neem geen eetbuien meer.
Alle diƫtistes voor heen zeiden je moet minder eten en wel brood eten, achteraf blijkt brood de boosdoener te zijn.

In deze maatschappij wordt makkelijk en snel geoordeeld zonder dat men zich verdiept. Dat vind ik dom.

Met Britt

Ben je gelukkig?
Ja ik ben gelukkig, ik heb besloten dat gelukkig zijn een keuze is en ik neem actie op de punten waar ik niet gelukkig ben, dit doe ik nu 9 jaar en heeft erin geresulteerd dat ik me goed voel...
Geluk met mijn lijf is niet makkelijk geweest, door de omgeving/ maatschappij wordt je er steeds aan herinnert dat het ongezond en lelijk is, met dat in mijn achterhoofd heb ik er veel moeite mee gehad.
Uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat het kijken naar wat ik wel leuk en mooi vind aan mezelf helpt in mijn geluksgevoel... dat begon bij het alleen mooi vinden van mijn ogen, maar beetje bij beetje ging ik mezelf steeds mooier vinden.
Ook ben ik bij andere vrouwen gaan kijken wat ik mooi aan hen vond, daarbij heb ik gemerkt dat ik bij hen dik helemaal niet lelijk vond!

Anouschka filmt mij.
Hoe ben je dik geworden?
Daar is niet een factoor voor verantwoordelijk, maar meerdere waarvan ik waarschijnlijk de helft nog niet weet.

Ik ben heel jong begonnen met lijnen , ik was jong, ik weet niet meer hoe jong, maar ik ging meer bewegen / zwemmen bij de selectie van DAW en ik deed het 1000 calorieƫn dieet. ik weet nog goed dat ik echt wel slanker was geworden en dat ik op mijn 13 e naar de schoolarts moest ik was toen al 184 cm en woog 72 kilo en volgens de arts was ik te dik, hij vergat alleen dat ik niet het lijf van een kind had maar al met een cup d door het leven ging... ik was al vanaf 11 jaar in de pubertijd. Hierdoor ging ik me dik voelen en wilde ik niet meer eten, zolang ik trainde lukte dat wel , maar wanneer ik ziek werd of blessures had dan lukte dat niet, en begon ik weer te eten, met het niet bewegen en wel eten kwam ik dan heel snel aan, ik weet dat ik steeds schommelde tussen de 106 en de 75 kilo.
Op mijn 17e werd ik ziek, ik kwam in een diepe depressie, mijn depressies uiten zich in angst, ik werd steeds angstiger, maar zwemmen bleef ik doen alleen was dat in de vorm van waterpolo. op mijn 20 ste ging ik door mijn kruisbanden ik woog toen 102 kilo, de arts die ik had zei eerst dat ik me niet moest aanstellen, tot er bij de kijkoperatie bleek dat mijn kruisbanden echt stuk waren, daarna eiste hij dat ik af zou vallen want pas als ik onder de 100 kilo zou wegen zou hij me willen opereren.

Ik kon niet zwemmen (k trainde in die tijd zo'n 10 uur in de week ) en had eetbuien , uiteindelijk ben ik in 3 jaar tijd bijna 80 kilo aangekomen. via een second opinion ben ik uiteindelijk toen ik 180 kilo woog toch geopereerd aan mijn kruisbanden...

Na de operatie heb ik met al die kilo's mijn trots ingeslikt en ben ik gewoon weer gaan waterpoloen, door veel te bewegen viel ik wel wat af, maar mijn eetpatroon was niet goed, ik voelde me regelmatig slecht en dan ging ik eten, echt afvallen lukte niet en 3 jaar daarna ben ik geopereerd en heb ik een maagbandje gekregen.

Opnames in de studio voor dit item

Maar dat maagbandje heb je leeggehaald, waarom?

Maar na dat maagbandje ik hield niets meer binnen, ook mijn antidepressiva niet en dus werd ik heel erg depressief, ik was heel erg ongezond, zag er slecht uit en voelde me nog slechter, ik heb in die tijd 2 inderziektes gehad, en om de week een buikgriep, tot ik dacht dat ik dood ging en mijn zus mij naar de dokter bracht, ik heb mijn bandje toen laten leeghalen, en kon weer eten. beetje bij beetje kwam ik bij maar werd ik ook weer zwaarder.


En toen?

Toch heeft dat mij heel duidelijk een nieuwe visie gegeven, ik ben liever gezond dan slank... slank willen zijn kan meer kapot maken dan je lief is!

Maar…
De eetbuien kwamen ook weer terug of althans ik hield ze binnen waardoor ik zwaarder en zwaarder werd.

Ik stond bij de dokter altijd bekend als een gezonde dikke vrouw, mijn waardes waren goed geen hoge cholesterol en geen hoge suiker, maar er klopte iets niet, totdat mijn collega’s opperde dat ik misschien een lage bloedsuiker had.

Ik bleek elke keer na het eten van brood 45 minuten later een lage bloedsuiker te hebben waardes 2.2 2.4 dan had ik het gevoel dat ik flauw zou vallen.
Vaak loste ik dit op door het hebben van een eetbui. en dat was een van de redenen dat ik weer veel meer aankwam.
Uiteindelijk ben ik ermee naar een dokter gegaan en heb ik geleerd anders te eten, dit probeer ik ook bij te houden op mijn blog.
Al met al probeer ik nu gezond te leven, ik drink niet meer overmatig, ik rook niet meer en met eten probeer ik vooral dat te eten dat me een gezond gevoel geeft.
Ik ben 20 kilo afgevallen nu, maar dat is niet het doel. ik probeer uit te dragen dat je op elk gewicht gezond kan zijn en dat het gaat of je gezond leeft i.p.v. hoeveel je weegt.